[201] EPISTOLA I.

IOANNES a LASCO

N.N.

Postea legi correctionem tuam, in Epistola ad ALBERTUM. Ego nec a Philosophia alienus sum, nec adeo prorsus rudis omnium disputationum, ut non de Religionum varietate, deque illa infinita multitudine hominum extra Ecclesiam saepe cogitem. Quid videtur absurdius quam tanta agmina etiam virtute excellentium condita esse a DEO ad aeternas miserias? Sed compescamus has cogitationes Philosophicas. Magnum & peculiare beneficium DEI ducamus, quod se sua voce patefecit hominibus: Nec frustra, nec sine causa, se sic patefecit, vult nos alligatos esse ad suum testimonium, ad verbum traditum, & ad ministerium quod instituit, vult illos exaudire ac recipere, qui agnoscunt ipsum, se patefacientem: vult discrimen esse inter coetum, qui nec audit; nec curat, nec quaerit DEUM sese patefacientem: Sed aut fingit more Philosophico opiniones de DEO ex humana ratione aut etiam maledicit illi doctrinas, quam DEUS sese patefaciens nobis tradidit. Hoc discrimen & hos fontes si curaremus, magnifaceremus vocem DEI & ministerium. At plerique homines indulgemus nostris cogitationibus & quaerimus concinnas opiniones. Id commune malum est universae humanas naturae. Sed repugnare discamus. Et hunc vere esse DEUM aeternum conditorem rerum statuamus, qui sua voce & misso filio suo patefecit. Hic est ejus populus qui eum audit, non qui maledicit, ut Turci, Iudaei, Ethnici, Epicurei, Academici. Non igitur transferatur promissio salutis ad coetum illum maledicentem. Deinde nos qui agnoscimus DEUM, qui se sua voce ars & missio filio suo patefecit, utamur ministerio. Inseramus Ecclesiae nos & nostros per ministerium quod existere in Ecclesia voluit. Scriberem plura si certo scirem ad te hanc epistolam perventuram esse. De nostro colloquio etiam brevi te certiorem reddam. Haec cum scriberem Dux Iuliacensis ferebatur jam sese & suas ditiones omnes dedidisse Imperatori CAROLO. Hoc constabat Ducatum Iuliacensem occupatum esse CAROLO. Haec qualemcunque habitura sunt exitum, Ecclesiam spero DEO curae futuram esse. Bene Vale. Die XVII. Septembris. MDXLIII.